همیشه در این فکر بودم که اولین مطلبم را چرا و چگونه بنویسم. به ذهنم رسید کمی بالاتر برم و به دنیای وبلاگ نویسها سرکی بکشم.

گروه اول گروهی بودند که خوشی زده زیر دلشون. از عشق مینویسن. عکس 2تا دختر پسر رو که به هم ور میرن توی وبلاگشون میزارن. خلاصه ملالی نیست جز فراق Lady

گروه دوم گروهی بودند که وبلاگشون دفتر خاطراتشونه. قدیما دفتر خاطرات یه چیز خصوصی بود اما حالا نه. مثلا صبح از خواب بیدار شدم، رفتم مغازه عباس آقا بعدش تو دانشکده با زیدم دعوا کردم و الان دیگه حوصله منت کشی ندارم. البته این گروه از این که کسی خاطراتشون رو بخونه حال میکنن و اگه نظر هم بدن تو چیزشون عروسیه.

گروه سوم کروه اپوز هستند. این گروه با همه جیز مخالفند. از نظام گرفته تا مسابقات جام جهانی، از پیراهن آبی مربی آلمان تا اون هشت پاهه. خلاصه مخالفند تا باشند.

گروه چهارم، بر و بچه های درس خون هستند. البته یه کم زیاد درس میخونند.در نتیجه براشون افت داره که مطالب وبلاگشون رو هر کسی بتونه بخونه. آخه اینا یه مقداری با سواد تشریف دارند.

گروه پنجم گروه کل کل هستند. گروهی سر کل کل با هر کسی مینویسند. و اگه یه روزی کسی نباشه که باهاشون کل کل کنه با خودشون به عنوان دشمن فرضی کل کل میکنند. مثلا با اسامی مختلف برای مطالبی که نوشتند نظر میدن، حتی بحث های چالشی مطرح میکنند.

گروه ششم، کمی مریض‌اند. البته از سلامت جسمانی کاملی برخوردارند، فقط در این زمینه و زمانه مریض‌اند. آدم هایی که برای دغدغه‌هاشون مینویسند. آدم‌هایی که برای اهدافشون زندگی میکنند، مینویسند و میمیرند. مهم نیست که چپ‌اند یا راست، بالایی هستند یا پایینی، زن‌اند یا مرد، مهم اینه که شعار نمیدن و برای اهدافشون جونشون رو گذاشتند.

بعدالتحریر:

شما هم بهتره این وسط پرتغال فروش رو پیدا کنید و به یه کم به ذهن آکبندتون فشار بیارید که نویسنده جز کدامیک از گروه‌های بالاست